(Sweden, 1997, video, 3:00)

Thorén concentreet zich op bestaand oftewel ‘ready made’ filmmateriaal. Het materiaal neemt simpelweg door de daad van toeeigening, waarbij het van context verandert, andere betekenissen aan. Voor His Master’s Voice maakte de Zweed gebruik van opnamen van een wetenschappelijk experiment met een hond, waarvan de motoriek door alcohol of drugs danig verstoord is. Voor de bezoeker van een festival voor film- en videokunst hebben deze beelden beslist een andere waarde dan voor een bioloog. Thorén noemt zelf “de in onze cultuur verankerde angst voor zwakheid en het overdreven geloof in autoriteit”. De vraag of het geoorloofd is bij deze beelden te gaan zitten lachen, voegt nog een ongemakkelijke, morele dimensie toe.