Positiv
Het beeld is gevierendeeld. Rechtsboven verschijnt een man die een monoloog voert over AIDS en het lichaam. De twee linker deelschermen vullen zich met fragmenten uit science fiction en horrorfilms, wetenschappelijke films en videoclips (Michael Jackson!). Hier is het lichaam ‘Incredibly shrinking’ of ‘amazingly growing’, het is bevroren of verkruimeld tot as, het wordt gemarteld of bevredigd. Rechtsonder wordt een dokter bezocht, bloed getest en een medicijn ingenomen; hier is het lichaam de open wond waar de media geen genoeg van krijgen.

A Boy’s Life
Performance-kunstenaar Ed Johnson vertolkt een man die middels een masturbatie-ritueel aan zijn jeugdzonden tracht te ontsnappen. Hij gaat zo op in de ceremonie dat hij zijn pik verliest. We volgen hem op zijn surrealistische zoektocht naar het verloren orgaan.

Eternity 
Over donkere opnamen van Disneyland, waarin de bezoekers als spoken opdoemen, rolt de tekst van een brief die Hoolboom van collega-filmmaker Tom Chomont ontving. Deze schrijft over de ziekte van Parkinson, de laatste minuten van zijn broer op een eerste hulp-afdeling en het witte licht na de dood.

1+1+1
Een aangeschoten stel wordt door de muziek verleid tot een verkleedpartij.

Moucle’s Island
Deze feminiene reverie concentreert zich op de onbeholpen gebaren van de jeugd en een nostalgische herinnering aan een lesbische idylle.

Passing On
In deze film legt Hool boom het verlies van zijn dierbaren vast. Zijn ouders, zijn broer, ze verschijnen in beeld alsof ze verdwijnen. Hij vertelt hoe zijn broer een krant ging kopen en nooit terugkeerde, en hoe zij als jongens ’s nachts stiekem naar griezelshows keken op de TV. Een terugkeremd, treffend shot van zwarte lijnen die het witte filmscherm doorkruisen, doet denken aan een hiernamaals, waar de zielen naar toe gaan. Een lyrisch portret van de dood als oude bekende.