De diverse verhaallijnen in het werk zijn telkens gekoppeld aan sequenties van ‘stills’ van een wandeling door een landschapstuin. De toon van de ‘voice-over’ is stellig en zelfbewust, als betrof het historische achtergrondinformatie bij een documentaire. Tegelijkertijd geeft zij telkens andere informatie over dezelfde feiten. Soms wordt de beeldenstroom onderbroken door korte scenes, beelden die uit een andere dimensie lijken te komen: plotselinge erupties van geweld en kinderen die zich sexueel provocerend gedragen.