In het werk doorloopt de toeschouwer een aantal fases die omgekeerd chronologisch gerangschikt zijn. De labyrinthische inrichting van het werk weerspiegelt de complexiteit van het geheugen en de manier waarop onze geest gebeurtenissen en gevoelens een plek geeft. In de eerste ruimte bevinden zich twee identieke, met kussens beklede, cabines die door een glaswand van elkaar gescheiden zijn. Variaties in het licht zorgen voor een ambigue situatie waarin voyeurisme en isolatie elkaar afwisselen. In de daaropvolgende stadia van de installatie maken inrichting, licht en geluid het erotisch potentieel van de ruimtes voelbaar.