De titel van deze tentoonstelling refereert naar de Zenboeddhistische koan ‘Wat is het geluid van één hand die klapt?’. Het is een paradox of een vraag die in essentie niet beantwoord kan worden. Alle kunstwerken in deze tentoonstelling bevragen op eigen wijze de essentie van ons bewustzijn. Zijn gevoelens van liefde, humor en dood voorbehouden aan de mens en de biologie? Is de digitale ervaring werkelijk immaterieel? Is arbeid onlosmakkelijk verbonden met het leven?

Digitale manifestaties als Eros en Thanatos, creatie en vernietiging, spelen een rol in deze zintuigelijke en sensuele presentatie van video’s, installaties en wearables

De vraag is of zij de geest en het lichaam verrijken of dat ze onze bewegingen, gedachten, verlangens en gevoelens juist annexeren en commodificeren? Worden we beheerst of juist bevrijd door onze apparaten? Alle werken raken aan onderliggende thema’s als gehoorzaamheid, verplichte omgangsvormen, training en leren, en laten ons een kijkje achter de schermen nemen van het complexe netwerk waarin apparaten en gedrag samenvloeien om onze ‘realiteiten’ vorm te geven.