The Mad Man’s Laughter reflecteert op kritische wijze op de schijnwereld van de zogenaamde wereldwijde oorlog tegen het terrorisme, en op de wereld van alomtegenwoordige surveillance en simulatie die daaruit is voortgekomen. Door de fictieve entiteiten in het militair-entertainmentcomplex te onderzoeken, maakt de video een reis langs kunstvoorwerpen en voorschriften die zijn bepaald door vormen van macht en controle. Alaa Mansour gebruikt archiefmateriaal en computergegenereerde beelden, geluiden en teksten om te laveren door zowel latente als zichtbare ruimtes van geweld – ruimtes die zijn gevormd door koloniale en militaire beeldproductie en de gegevens die worden gebruikt om algoritmische vooroordelen te genereren.