Het schenken van aandacht is een van de grote uitdagingen die technologie vormt voor intimiteit en liefde. Met de eindeloze stroom informatie en de constante communicatie en updates, zijn we vaak niet aanwezig in het hier en nu. Een korte aandachtsboog en gebrek aan aandacht zijn allebei aandoeningen van het digitale tijdperk. Maar aanwezig zijn is een voorwaarde voor liefde. Grenzen accepteren is een andere. Beide staan onder druk van de moderne technologie. Het werk van Hannah Toticki draait om de verhouding tussen sociale relaties, politieke economie en technologische ontwikkelingen. De werken in de tentoonstelling, allemaal nieuw en in opdracht gemaakt, hebben de vorm van kledingstukken, accessoires en meubels, en verwijzen allemaal naar de relatie tussen technologie en lichaam. Hun gebruik is ambigu – ze zijn ontworpen om ons te helpen focussen, maar zijn tegelijkertijd beperkend, misschien zelfs een beetje claustrofobisch. Deze ambiguïteit is een metafoor voor het tweeslachtige karakter van de eindeloze mogelijkheden van de moderne digitale technologie: enerzijds zijn ze nuttig en faciliteren ze communicatie, anderzijds werken ze beperkend en vervreemdend. 

Technologie bevrijdt ons, maar is tegelijkertijd een uitdaging voor echt en intiem menselijk contact. Touch Screen Protection Rings (2019) stelt het lichaamsdeel centraal dat normaal gesproken via aanraakschermen in contact komt met digitale apparaten; het werk fungeert als een fysiek obstakel dat ons beschermt tegen ons verlangen naar constante updates. Op dezelfde manier blokkeert Smart Phone Protection Glasses (2019) het deel van ons gezichtsveld dat normaliter gevuld wordt door de smartphone in onze hand. Focus Ware (2020) bestaat uit twee kledingstukken waarvan de blik, oriëntatie en gebaren op de ander gericht zijn. In Digital Embrace (2020) komen de toetsen van een computer uit een zacht wollen pak, terwijl andere toetsen versmelten met de afdruk van handen. Warme, soepele huid komt in aanraking met koude, harde technologie – de grens tussen lichaam en technologie wordt overschreden. Nu technologie een verlengstuk van het fysieke lichaam is geworden, welke gevolgen heeft dit dan voor de fenomenologische ervaring van liefde, zorgzaamheid en tederheid – een ervaring die wordt beïnvloed door het fysieke van de technologie?