AUTHENTICITEIT?
Begrippen als originaliteit en authenticiteit lijken misschien vastomlijnd maar in het post-digitale tijdperk vervaagen die lijnen steeds meer. We reizen de hele wereld over, verblijven in Airbnb-appartementen die zijn ingericht met Ikea-meubels, en hopen dat we ‘het echte [naam van de stad hier]’ vinden. We eten chips met een kunstmatige smaak die door door andere consumenten werden aangeraden en drinken alomtegenwoordige ambachtelijke biertjes. Of we nu op reis zijn of boodschappen doen, we zijn angstvallig op zoek naar de unieke ervaring.
De geglobaliseerde, technologische en gemediatiseerde consumptiemaatschappij is nauw verbonden met discussies over authenticiteit. Niet alleen van producten, waarvan de kwaliteit op de een of andere manier moet worden geautoriseerd (van biologische producten tot kunst); maar ook van ervaringen en van ons bestaan in de wereld. Tegelijkertijd genereert ’the real thing’ een aantal productieve onzekerheden die een vertrekpunt bieden voor een analyse en een beter begrip van de veranderingen in de post-digitale samenleving.
De belofte van informatie-democratisering belandde op een hellend vlak, overspoeld met beelden en gekoloniseerd door digitale surveillance. De nasleep van de digitale revolutie leidde tot de post-digitale staat van zijn: een rommelige en paradoxale wereld waar geen onderscheid meer te maken valt tussen online en offline, en waar elke persoonlijke relatie, compleet doordrenkt zijn van digitale technologie.